ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΘΑ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ…ΘΑ ΓΥΡΙΖΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ…
ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…Ημέρα εγκλεισμού 32η – Τρίτη 08 Δεκεμβρίου 2020
(συνέχεια)…
- «Στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του πολιτικού μας φορέα, πραγματοποιήσαμε πολλές δράσεις με πορείες και ομιλίες.
Όταν στην ομιλία ήταν παρών ο ίδιος ο Αρτέμης, τότε μαζευόταν πολύς κόσμος να ακούσει και να δει με τα μάτια του αυτόν που δεν είχε καμιά σχέση με τους πολιτικούς κλώνους, που προγραμματισμένοι μιλούσαν με τον ίδιο τρόπο, έλεγαν τα ίδια λόγια, έταζαν τις ίδιες υποσχέσεις και πάντα το σχέδιο που εκτελούσαν τελείωνε με τον εξευτελισμό και την καταστροφή της Ελλάδος.
Θυμάμαι, ήταν Μάιος του 2016, όταν έγινε στην πλατεία των Σερρών μια μεγαλειώδης ομιλία…Είχε γεμίσει η πλατεία κι εμείς νιώθαμε, με έναν αδιόρατο φόβο, την παρουσία κάποιων που δεν βρισκόταν εκεί για καλό σκοπό. Ήταν τότε που συστήθηκε ο Αρτέμης ως: «είμαι αυτός που σχεδόν δεν έχω όνομα….Έρχομαι από έναν πολύ μακρινό δρόμο…»
Τα λόγια αυτά δεν τα καταλάβαμε τότε και πολλοί αρκέστηκαν να κάνουν ειρωνικά σχόλια…
Σε μια άλλη εκδήλωση, 2 χρόνια πίσω το 2014, στην Κοζάνη, έγινε επίσης μια μεγάλη συγκέντρωση με περισσότερα από 1000 άτομα κι εκεί ακούστηκαν αλήθειες όπως: « την ιστορία μας θα την γράψουμε από την αρχή, με τη δική μας γραφή…»
Ήξερε καλά ο Αρτέμης πως τα δύσκολα δεν είχαν έρθει ακόμη και μας το έλεγε φανερά αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Τότε ήταν που είπε: « τα δύσκολα δεν ήρθαν ακόμα …αν νομίζετε πως τώρα μαλώνετε μεταξύ σας κι έχετε διαφορές, να ξέρετε πως τα άγρια θα έρθουν αργότερα…»
Και τα άγρια δεν άργησαν να έρθουν….
- « Δες, είπε ο Νίκος, που τα χέρια του κατασκεύαζαν τα πάντα, πρόσεξε και στις 2 ομιλίες τα άτομα που στέκονται στο πλάι του Αρτέμη…Μετά από 4 μόλις χρόνια, κανένας από αυτούς δεν ήταν πια εκεί…Μια εδώ και μια εκεί, Αριστοτέλη, σαν τους παπατζήδες που ποτέ δεν μένουν σταθεροί …»
- « Μα γιατί να φύγει κάποιος από κάτι που είναι μοναδικά δικό του;;;»
- «Αυτό το λες εσύ αγόρι μου, που μεγάλωσες μέσα στις Αρχές και στις Αξίες… όμως τότε ήταν όλα ένας σκέτος βούρκος…
Άνθρωποι που εμπιστευόμασταν με κλειστά μάτια, που πρωτοστατούσαν στο πλάι του Αρτέμη, έφυγαν κλείνοντας την πόρτα πίσω τους με βρόντο ή αφήνοντας την ορθάνοιχτη λες και ποτέ δεν είχαν περάσει από εκεί…
Συνεργάτες που κατέληξαν οι χειρότεροι πολέμιοι….
Όμως όλα αυτά ήταν για εμάς μαθήματα ζωής…"
- «Ναι, είπε η Αλεξία, εμείς θυμώναμε, μέναμε έκπληκτοι, αλλά ο Αρτέμης πάντα ήταν ψύχραιμος και πάντα μας μιλούσε για Μεγαλοπρέπεια κι έλεγε πως αν κάποτε επιστρέψουν για Επανόρθωση, θα πρέπει να τους δεχτούμε με ανοιχτές αγκαλιές…
Κι εμείς αναρωτιόμασταν πως μπορεί και το κάνει αυτό…»
- « Μόνον αν έχεις κτήμα σου το Ελλάνιο αξιακό, μόνον τότε μπορείς να φερθείς με αυτόν τον τρόπο…για να τους κοιτάς στα μάτια με βλέμμα αλύγιστο και όχι να τα κατεβάζεις επειδή έπεσες στο δικό τους άξεστο επίπεδο…» πρόσθεσε ο παππούς.
«Όμως τότε δεν γνωρίζαμε ακόμη τις Αξίες…δεν είχε αρχίσει να γράφει την ιστορία μας, όπως μας είχε δηλώσει πως θα έκανε…Κι εμείς είμασταν ακόμη έρμαια των παρορμήσεων και των θυμών μας…
Όταν μια μέρα …έφτασαν στο γραφείο μας οι Αξίες και η Δώρα κρέμασε το κάδρο στην κολόνα στη μέση του γραφείου….
Θυμάμαι πως μέσα μου γινόταν μια μεγάλη πάλη Αριστοτέλη μου….Έψαχνε η συνειδητότητα μου να βρει την αλήθεια, κονταροχτυπημένη από τα χαράγματα που ήταν βαθιά μέσα μου…ήθελα να μάθω ποιος είμαι, γιατί ήρθα στον βίο ετούτο, ποιος ήταν ο προορισμός μου και μόλις στάθηκα μπροστά σε εκείνο το κάδρο και άρχισα φωναχτά να τις διαβάζω….κάτι συνέβη μέσα μου…
Λες και όλα μπήκαν στη θέση τους …ένιωσα πως ήμουν αυτό ακριβώς…Αυτές οι 12 Αξίες, μου έδειξαν, πως ό,τι πιο ιερό, υπήρχε εντός μου και δεν χρειαζόταν να το ψάχνω πουθενά αλλού, ούτε σε εκκλησιές ούτε σε ενεργειακές τεχνικές, ούτε σε κάλπικες διδασκαλίες….
Όλα ήταν εκεί…μπροστά μας …ολοφάνερα…Αλήθειες μοναδικές που έλαμπαν και περίμεναν όλοι να τις αναγνωρίσουν …
ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΘΑ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ…ΘΑ ΓΥΡΙΖΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ…
ΤΩΡΑ ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΕΓΟΝΟ ΕΧΘΡΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ Ο ΑΡΤΕΜΗΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕ ΜΕ ΤΑ ΕΛΛΑΝΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΑΜΕ ΩΣ ΕΧΘΡΟΥΣ …ΠΟΣΟ ΤΕΡΑΤΟΜΟΡΦΗ ΗΤΑΝ Η ΟΨΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΗΤΑΝ ΌΛΑ ΟΣΑ ΕΚΑΝΑΝ ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ ΜΑΣ….
ΚΑΙ ΤΟΤΕ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΠΗΡΕ ΑΛΛΗ ΜΟΡΦΗ…ΚΙ ΕΓΙΝΕ ΣΚΟΠΟΣ ΖΩΗΣ…
ΟΜΩΣ ΕΙΧΑΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΞΕΙ !!!»
Ο παππούς έδειξε στον Αριστοτέλη μια φωτογραφία που τότε ήταν όλοι μαζί σε μια εκδήλωση που είχε συγκινήσει πολλούς και ήταν και τώρα όλοι εκεί …συγκινημένοι από τις μνήμες, δίπλα στο τζάκι που τρεμόπαιζαν οι φλόγες και ζέσταιναν τους ηλικιωμένους πια πολεμιστές της Ελλήνων Συνέλευσις…
