Ο ΘΕΟΣ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ - ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ

Νικη Σιμογλου

 Ο ΘΕΟΣ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ - ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΣΦΑΧΤΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΛΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΜΑ

Η φυσική αγωνία τού ανθρώπου για τη μετά

θάνατον ζωή, που η χριστιανική διδασκαλία

τον διαβεβαίωνε ότι θα ήταν ανάλογη με

τα έργα της επίγειας ζωής του, τον

οδήγησε, όπως ήταν φυσικό, στο να

προσπαθήσει να εξαγοράσει τον Παράδεισο

με κάθε τρόπο. Οι δύο πόλοι, η Κόλαση και

ο Παράδεισος, προσδιόριζαν τις συνέπειες

των καθημερινών του πράξεων. Ωστόσο

αναμάρτητος δεν ήταν κανείς. Η αγωνία

αυτή, εκφράζεται με το συγχωροχάρτι, τη

γραπτή, δηλαδή, διαβεβαίωση ότι οι

αμαρτίες μπορούν να παραγραφούν με την καταβολή αντιτίμου. Νεκροί και

ζωντανοί εξαγοράζουν τη θέση τους στον χριστιανικό Παράδεισο.

Το συγχωροχάρτι (στα λατινικά indulgentia=άφεση· ελληνική μεταφορά: η

ιντουλγκέντσια, ιντουλγκέντζα και ιντουλγκέντια), ήταν ένα έγγραφο το οποίο

βεβαίωνε άφεση αμαρτιών και το οποίο χορηγούνταν έναντι χρημάτων,

υποσχέσεων ή άλλων παραχωρήσεων από εκκλησιαστική αρχή. Θεολογικό έρεισμα

των συγχωροχαρτιών, αποτελούσε η αντίληψη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας,

ότι η εξομολόγηση δεν αρκεί για να άρει όλες τις συνέπειες της αμαρτίας, αλλά

ότι κάποιες από αυτές παρέμεναν και μετά. Μπορούσαν όμως να αντισταθμιστούν

από το «πλεόνασμα» καλοσύνης των αγίων, το οποίο διαχειριζόταν η Εκκλησία και

συγκεκριμένα ο Πάπας. Με πιο απλά λόγια, αν για την είσοδο στον Παράδεισο

απαιτούνταν π.χ. πέντε καλές πράξεις και κάποιος άγιος είχαν ξεπεράσει αυτό το

όριο (έκανε λ.χ. 10 καλές πράξεις), τότε αυτές οι πέντε πλεονάζουσες διατίθονταν

από την Εκκλησία στους αμαρτωλούς, με το αζημίωτο βέβαια.