«Ελεύθερη πτώση» φαίνεται να έκανε ο δείκτης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων από το 2009 μέχρι το 2021 κατά 31 μονάδες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και της Ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας EUROSTAT.

Τα στοιχεία που δείχνουν την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου αφορούν 37 χώρες της Ευρώπης που βιώνουν την οικονομική (και όχι μόνο) κρίση που εμφανίστηκε σε εμάς το 2009.

Μεταξύ του 2009 και του 2021, παρατηρούμε ενδεικτικά άνοδο της Ισλανδίας κατά 17 θέσεις στην κατάταξη μεταξύ των 37 χωρών, την Λιθουανία και την Ρουμανία να αναβαίνουν κατά 7 και 6 θέσεις αντίστοιχα, ενώ τη μεγαλύτερη πτώση είχε η Ελλάδα κατά 9 θέσεις στην κατάταξη, ακολουθούμενη από τη Βοσνία- Ερζεγοβίνη που υποχώρησε κατά 7 θέσεις και την Αυστρία που υποχώρησε κατά 5 θέσεις.

Τι ακριβώς είναι όμως το βιοτικό επίπεδο;

Ορίζεται ως η υλική, πνευματική και πολιτιστική στάθμη της ζωής των κατοίκων μιας χώρας, ή το επίπεδο ποιότητας και ευημερίας της ζωής του ανθρώπου γενικότερα. Το βιοτικό επίπεδο επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως την κατανομή του εθνικού εισοδήματος, την προσπάθεια που καταβάλλεται για την απόκτηση εισοδήματος, τις κοινωνικές παροχές του κράτους και άλλους, που σχετίζονται με την ισότητα ευκαιριών και τον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε μια πολιτεία.

Στο επίκεντρο, λοιπόν, βλέπουμε να  είναι η χώρα μας με την μεγαλύτερη απόκλιση του δείκτη βιοτικού επιπέδου, δηλαδή με την μεγαλύτερη μείωση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων και την ταυτόχρονη συνεχή αύξηση της φτώχειας. Για ποιόν λόγο να είναι η χώρα μας αυτή που δέχεται τα περισσότερα πυρά φτωχοποίησης και μάλιστα πολύ παραπάνω από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης;

Πώς θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι ενώ η οικονομική κρίση έχει απλώσει τα δίχτυα της παντού, τόσο στην Ευρώπη όσο και παγκόσμια, και οι πολίτες ανεξαιρέτως όλων των κρατών έχουν υποστεί ανάλογες συνέπειες, η Ελλάδα είναι αυτή που, όσον αφορά τις χώρες τις Ευρώπης, έχει τις πιο μεγάλες και θορυβώδεις επιπτώσεις; Σκεφτείτε το… Το επίπεδο ζωής μας είναι χαμηλότερο της Ρουμανίας, της Πολωνίας και της Εσθονίας.

Κατά ποιόν πρέπει να στραφεί η ευθύνη; Κατά παντός υπευθύνου; Και πότε αυτοί οι "υπεύθυνοι" θα ονοματιστούν; Πότε θα καταδοθούν και πότε επιτέλους θα αναλάβουν τις ευθύνες που απορρέουν από ό,τι νόμο έχουν ψηφίσει και ό,τι αποφάσεις έχουν πάρει στο όνομα των Ελλήνων;

Βέβαια είναι αδύνατον να ξεχάσουμε το ξεκίνημα της κρίσης και την κινδυνολογία που χρησιμοποιήθηκε (και καταχράσθηκε!) από όλα τα μέσα ενημέρωσης που εξαιτίας της πολλοί συνάνθρωποι μας κατέληξαν να βάλουν τέλος στην ζωή τους.

Γιατί; Γιατί η χρεοκοπία παρουσιαζόταν ως αναπόφευκτη εξέλιξη της κρίσης και οι άνθρωποι αυτοί δεν μπόρεσαν να αντέξουν το βάρος της. Καμία πτώχευση δεν είδαμε να πραγματοποιείται. Όλο αυτό ήταν ένα κακοφτιαγμένο σενάριο που αποσκοπούσε μόνο στην διασπορά του φόβου, της ανασφάλειας, της αβεβαιότητας και του κινδύνου που ΕΠΡΕΠΕ να πιστέψουμε ότι θα μας περικυκλώσει μέχρι να μας καταπιεί ολοσχερώς.

Πώς αποτράπηκε;

Στις 28/9/2012 ο Αρτέμης Σώρρας κατέθεσε πρόταση χρηματοδότησης ύψους 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μορφή διεθνών συναλλαγματικών άμεσα ρευστοποιήσιμων με το χαμηλό επιτόκιο των 0,5% και με λήξη/αποπληρωμή σε 50 έως 100 έτη. Η κατάθεση αυτή έγινε στο όνομα της Ελληνικής Κυρίαρχης Δημοκρατίας, δηλαδή στο όνομα όλων των Ελλήνων πολιτών.

Γνωστό είναι το γεγονός ότι είναι αδύνατον να πτωχεύσει μια χώρα που έχει στο όνομα της οποιαδήποτε περιουσία, κεφάλαια, ομόλογα κλπ. Για να το πούμε απλά, για να πτώχευε η χώρα μας θα έπρεπε να έχουν αδειάσει τελείως όλα τα ταμεία της. Έχοντας όμως στο όνομά της το παραπάνω κεφάλαιο με ποιόν τρόπο θα μπορούσαν να το κάνουν; Με κανέναν. Για αυτό και δεν εκτελέστηκε ποτέ το σχέδιό τους.

Αφού δεν μπόρεσαν να πτωχεύσουν τον κοινό μας οίκο, την χώρα μας, φτωχοποιούν τον κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο. Με τις ελληνικές επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη σαν ένα τεράστιο ντόμινο, με την ασύλληπτα υψηλή φορολόγηση σε όλα τα επίπεδα, με την ακρίβεια να μεταμορφώνει τα βασικά αγαθά σε είδη εξέχουσας πολυτέλειας, φτάσαμε σε στάδιο συντριβής και εντός ολίγου ερήμωσης.

Πως να μην κατέβει ραγδαία το βιοτικό μας επίπεδο όταν η ευημερία είναι μια έννοια εντελώς ξένη με τα σημερινά ελληνικά δεδομένα;

Ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο και πετρέλαιο θέρμανσης μας χαιρετάνε από μακριά. Κάποιοι φρόντισαν για αυτό. Φρόντισαν να σου δώσουν κίνητρα για να μειώσεις την ενέργεια που καταναλώνεις, φρόντισαν να σου δίνουν επιδόματα που καλύπτουν λιγότερο από το ποσοστό αύξησης του κάθε είδους (!!!), και βεβαίως φρόντισαν να στο πλασάρουν ότι είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία που θα μπορούσες να είχες. Α, να μην ξεχάσεις να πεις και ευχαριστώ!

Διπλό επίδομα θέρμανσης για όσους δεν το πήραν πέρσι και ακόμα, διπλό για όσους θα εγκαταλείψουν το κλιματιστικό ή το φυσικό αέριο και θα χρησιμοποιήσουν πετρέλαιο θέρμανσης για να ζεσταθούν το χειμώνα. Αυτή είναι η «βοήθεια» που μας πουλάνε. Πραγματικά σε τι ακριβώς θα φτάσει ένα ή δυο επιδόματα όταν βαλλόμαστε πανταχόθεν με μισθούς πείνας, ανεργία, εξάρτηση από τις τράπεζες με δάνεια κλπ;;; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ την πάγια τακτική της υποτιθέμενης «διευκόλυνσης» που συμπωματικά πέφτει πάντα πριν από εκλογές.

Ανέχεια, στέρηση, απογοήτευση, φόβος, υποταγή είναι ελάχιστες από τις έννοιες που έχουν προσκολληθεί και χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας σιγά-σιγά αλλά εν τέλει ολοκληρωτικά. Γιατί η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική.

Είναι ηθική όταν τα έκφυλα μοιάσουν ευπρεπή.

Είναι ψυχική όταν η τυφλή υποταγή μεταφράζεται πραότητα.

Είναι νοητική όταν η εξαπάτηση θεωρείται αυταπόδεικτη αλήθεια.

Το σφάλμα παραμένει σφάλμα όταν γίνεται μια φορά, όταν γίνεται κατ’ εξακολούθηση είναι επιλογή. Και η δική μας πρέπει αυτή την φορά να είναι η σωστή. Πρέπει να μας εκπροσωπεί και να είναι για το δίκαιο μας, όχι για τον αφανισμό μας,με το σχέδιο υποδούλωσης που βλέπουμε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας.

Μην ξεχνιέστε…δεν εξελίσσεται μόνο μπροστά στα δικά μας μάτια, αλλά και στα μάτια των παιδιών μας που θα αναρωτηθούν αύριο «Γιατί ζω σε  αυτόν τον κόσμο;» «Δεν βρέθηκε κάποιος να προσπαθήσει να τον φτιάξει;» «Γιατί πρέπει να ζήσω σε μια πολιτεία που με σκοτώνει;»

Για να δημιουργηθεί η πολιτεία που ΠΡΕΠΕΙ, η συνειδητή επιλογή και ενεργοποίηση μας είναι παραπάνω από απαραίτητη. Με την εγκαθίδρυση της πραγματικής Δημοκρατίας η πηγή εξουσίας είναι το κρατείν του Δήμου, όπου οι Δημότες είναι πραγματικοί πολίτες μετέχοντας "κρίσεως και αρχής".

Τα μάτια αυτής της πολιτείας είναι καρφωμένα πάνω μας.  Περιμένουν να δούν την θέληση στο βλέμμα μας, την λάμψη της ψυχής μας και την ζέση του εσωτερικού μας κόσμου για ΑΛΛΑΓΗ. 

Όλοι δεν την θέλουμε;

Αφού την θέλουμε, τότε ΜΠΟΡΕΙ να εκτελεστεί. Τι άλλο περιμένουμε; 

"Η υπομονή έχει τα όριά της. Αν πάει πολύ μακριά, φτάνει τα όρια της δειλίας"